Qələmi, kağızı əlimə aldığımda yazdığım.... Yazmağa çalışdığım... Yada yazıbda qaraladığım
sözlərim vardı mənim!
Onlarda bir mənam vardı həmişəa... Hər cümləsində Səndən danışardı... Hər sözündə Sevgimizdən... Hər şey Sənə aid idi ama, Bütün cümlələrin içində sanki bir gediş, Bir Darıxmaq vardı....
Ürəyimdəki Sən`lərə inad, Sanki Bir “Sənsizlik” yağırdı gecələrimə...
Əllərimi pəncərəyə toxundurardım... Bir gecənin qaranlığından, bəlkə yenədə Səni görərəm deyə...
Mən çox darıxmışdim Sevdiyim! Sənin anlaya bilməyəcəyin qədər çox!
Bəzən Sənə olan Həsrətimin küləkləri, xəyallarımı dağıdar, Gəncənin 4 bir tərəfinə yayardı...
Ama heç birindən Sənin xəbərin olmazdı....
Bəzən saatlarca telefonuma baxar... Və düşünərdim...
İndi Bir mesaj gəlsə... . Həyəcanla açsam... Və Sən olsan Mesajın sahibəsi...
Və içində Sadəcə bir şey yazsa: ”Sənə kiçik bir mesajım var! DARIXDIM!”