Hər hansısa bir
küçədə gəzərkən, yanından keçən biri
mənim ətrimdən vurmuş olsun. Sən də o
ətiri,-gözlərin dola dola xatırlayasan-
Ciyərlərinə çəkə çəkə əzab hiss edəsən..
Sonra səkiyə oturasan səssizcə, saatlarla
ağlayasan. Yalnızca məni xatırlayasan. Başqa
bir gün, aşiq olduğunu sandığın hər insanı
qucaqlayanda qarşındakının saçlarındaki
qoxuyla mənim qoxumu müqayisə edərkən
özündən utanasan. İçindən; "Nə edirəm
mən?" deyərkən heç cürə cavab tapa
bilməyəsən. Yolda gedərkən, səhvlərini
görəsən.. məni görəsən... Televiziyada
təsadüfən adım çəkiləndə və ya hardasa
adımı eşidəndə elə darıxasan ki axtarıb
soruşmaq gəlsin içindən, amma zəng edə
bilməyəsən. Zəng etməyə cəsarət
tapmayacaq qədər, aşiq olasan mənə. Hər
hansısa bir qəzetdə bürc yazısına rast
gəldiyində, mənim bürcümü də oxumağa
davam edəsən..Xüsusiyyətlərimi
oxuduğunda onların məndə olduğunu
xatırlayıb itirdiyin üçün peşman olasan..
Günün sonunda, gecə yastığa başını
qoyduğunda mənim sənə öyrətdiyim kiçik
sevincləri kimlərlə paylaşdığını xatırlayıb
peşmanlıq çəkəsən.. Özündən nifrət edəsən,
dostlarından.. sevgili olduğun hər insandan
nifrət edəsən. "Məni sev" demirəm. Amma
sevdiyim mahnıları dinləyərkən,sinəndə
döyünən ürəyin ağrısın, nə olar?.. Bir az
ağrısın,sızlasın..bir az...lap az...