Yalnız bunu söyləyib susmaq istəyərdim...
Əbədi olaraq susmaq.
Çünki canım ağrıyır...
Danışdıqca, arzuladıqca, darıxdıqca, ən pisi yaşadıqca canım ağrıyır."
Ruhumu yandırdıqdan sonra indi də damarlarımda gəzən sənsizliyin ağrısımı?
O ağrını yatırtsın deyə sığındığım, amma sevgini oradada həmişə amma həmişə itirdiyim soyuq yuxularımı?
Otağımın tavanındakı yoxsulluğumu və kimsəsizliyimi xərc edib içinə doldurduğum o dərin, o sonsuz çatlaqların altında ,sən, deyə hər gecə qoynuna girdiyim o vaxtsız ölümlərimi?
Səni yollar tərəfindən, şəhərlər tərəfindən uzağından sevdim.
Səni sözlər tərəfindən, şeirlər tərəfindən yaxınından sevdim.
Səni, dünya üzərində sanki ilk dəfə mənim üçün qələmi əlinə alıb yazdığın məktublar tərəfindən sevdim.
Səni ümidsizcə, xəyallar tərəfindən sevdim.
Unutmanın ən ağırı unuda bilmədən unutmaqdır.
Anlamadınmı artıq, varlığım sənə acı vermək üçün deyil, yalnız səni sevə bilmək üçün yaşadım mən...
hələ səninlə keçirəcəyim anların təlaşıyla ,tükətmək kimi yaşayıram sənsiz keçən günlərimi...
Səninlə keçən zaman bir daha təkrarı mümkün olmayan, bir melodiya kimi mənim üçün.
Elə yığılmısan ki içimdə...
Səni yaşamaqla bitirməm, səni adiləşdirməm mümkün deyil.
İçimə çəkdikcə çoxalırsan...
Sən hara gedirsən get. Mənim başqa gedəcək bir yerim yox.
Mənim səndən başqa gerçəyim yox. Səndə yaşayıram mən yalnız.
Sənin ürəyinin torpaqlarında yaşayıram mən. Məni mənsiz buraxma olarmı...."