Çirkli bir uşaq üzüyəm qapında.. amma dünyanın ən təmiz gözləriylə baxıram sənə!
Şəkər deyil istədiyim, ürəyini qoy ovuclarıma!
Çox əhəmiyyətsiz hesab edirəm kimsəni, yalnız gülürəm içimdən. Ətrafımdakı insanlardan deyil, İnsan kimi görünən varlıqlar üzündən .
Birini seviriksə sərbəst buraxacaqmışıq, dönsə bizimmiş dönməzsə heç bizim olmayacaqmış.
Göyərçin bəsləyirik sanki.Gəl! gözləyirəm, Ürəyimi qır yenə, canımı yandır! daha da ağrıt hətta.. Səni başqasıyla düşünməkdən daha çox ağrıtmaz onsuz
Qırıq hər bir parçamız. .Yenə də xoşbəxtik; artıq acı çəkəcək və ya çəkməyə səbəb olacaq bir parça duyğusi belə yoxdur içimizdə.
Son siqaretim kimi idin sən sevimli, qıya bilməzdim içməyə..
O cibimdə qırıldı, Sən ürəyimdə.O qədər yoruldum ki artıq heç bir şeyə təəccüblənmirəm.. Və vecimdə deyil heçkimsə, Nə halım varsa görməklə məşğulam
Sən; Onun soruşduqlarına cavab verməyə belə tənəzzül etməzsən, O səni susdurduğunu sanar.
Həyatdı..Kədərlənmirəm.. Çünki həyatımdan çıxan heç kimin həyatımda yeri yoxdur. Düşünürəm də dəyərsizlərə bu sətirlər belə çoxdur
Küskünlüyüm həyata deyil, içindəki beş qəpik etməz insanlaradır. Bezginliyim isə, onların üzünə baxmaq məcburiyyətində qalmağımdır
Həyat üç yarımla dörd arasındadır; Ya üç yarım atarsan ya da dörd dördlük yaşayarsan
Bəzi insanlar söyləyəcəyi çox şey varkən susar. Çünki Anlayanı yoxdur.
Bilir ..Adam kimi' sevmələrin qadağan edildiyi bir yerdə, nə qədər sevsən o qədər acı çəkərsən.
Ağzıyla quş tutsa da sevəmədiyim insanlar var mənim! Bir də canıma oxusa belə sevməkdən
vazkeçəmədiklərim O qədər də əhəmiyyətli deyil buraxıb getmələr,
Arxalarında doldurulması Mümkün olmayan boşluqlar buraxılmasaydı əgər.