Bütün gücünlə qışqırmaq istəyirsən. ama...Səsin çıxmaz...
Insanları yüksəldən iki böyük xüsusiyyət vardır: kişinin mərd, qadının namuslu olması
Həyatımızda biri var...Çox uzaqlarda məsafəcə... amma çox yaxın ruhən...Qəlbimizdə...Hər gün əlimizin istiliyini ürəyimizin üzərinə qoyub isitdiyimiz, dualarda yaşatdığımız biri...Gözlərimizdəki sevincimiz, gözyaşımızdakı günahlarımız, birlikdə bu hissləri yaşadığımız- Onu qoruyun....
Bütün gücünlə qışqırmaq istəyirsən. Olmur ama.. Səsin çıxmır...
Verdiyin dəyərin qarşılığını görmürsənsə,gördüyün dəyəri ver ki hər kəs öz yerini bilsin...
"Unutdum" deyirsən artıq ətrafındakılara, deyilmi?! Sən kimi aldadırsan? O qədər asandırmı unutmaq?! Hər "Unutdum" sözünün altında "Gəl artıq, çox darıxdım" cümləsi vardır..
İnsanı ən çox ağrıdan şey birinə 'həyatını' hədiyyə etmişkən, O adamın özünü başqasına hədiyyə etməsidir.
İnsanlar heç vaxt dəyişmir. Onlar sadəcə bir müddət vacib olan rolu oynayırlar,öz marağları üçün...
İnsanların səhvlərini bağışlamaq lazımdır, çünki bir gün gələcək səndə səhv edəcəksən ...
Yalnış düşünə bilərsən, yalnış anlaya bilərsən, yalnış edə bilərsən amma, yalnış hiss edə bilmərsən..!
Sus. Bir dəfə dinlə... Yalansız sevdim səni... Səbəbsiz sevdim səni. Çox axtarmağa çalışdım, amma o səbəbi tapmadım. Bəlkə də, səbəb olsaydı bu qədər çox sevməzdim səni. Bir də, bir gün mənim olacaqmışsan kimi sevdim səni...
Nə qəribədir, heç sarılmadığın, qoxusunu içinə çəkmədiyni biri üçün darıxmaq..
Səbəbsiz gedən insanlar var, məsələn. Getmək üçün xırda bəhanə axtarmağa çalışanlar. Və gedişləri ilə insanın sol tərəfini xarabalığa çevirənlər, heç düşünmədən, zərrə qədər acımadan... Getməkləri deyil də, etdikləri bəhanə ən çox yandırar insanı.