Bir noktadan sonra olmuş ve olabilecek her şeyi kabullenecek hale geliyorsun. İnsanın çaresizliği sanırım bu noktada başlıyo Acı, insanları yakınlaştırırmış. Hangimiz mutluyuz da bu kadar uzak kaldık birbirimize? Elbette sevebilirsin yerime. Peki aynı dokunabilir misin ellerine ?.. Bin tane yol var, bana gelmezsin. Bin tane dert var, bir tanesine deva olmazsın.. Kafam almıyor artık bu dengesizliği. Nerdesin ? Ne yapıyorsun? Bir gelip bir kayboluyorsun. Napiyorsun ?! Anlatsana. Bu ne böyle ? Sevmiyormusun ? O zaman git! Seviyormusun? O zaman kal! Bir gidip bir gelme. Arafta koyma beni. Anla artık mecalim kalmadı... O kadar güzel bakıyorsun ki bazen, bütün dünya kör olsun istiyorum Sarıl sımsıkı sarıl! Öyle bir sarıl ki sakalın saçıma karşısın.. Sana sığınmak bulutlara dokunmak gibi.. Bazen fazla söze gerek yok. Bakışlar anlatır her şeyi... Çok yorgunum. Gel karagözlüm gel bu yükü omuzlarımdan al. Kaldır. Artık gücüm kalmadı. Parmağımı kaldıracak halim yok... şimdi gelsen sarılsan. Tüm gücümü senden alsam.. "Saçlarına örgü yapmayı özledim. Güzel gözlüm..." -derdin hep. Şimdi ne kendin varsın ne saçlarım var. Hiç unutmam sen gittiğin günün akşamı kestim saçlarımı. Örgü yaptığın saçlarım şimdi omuz ölçüsünden bile kısa... Bilir misiniz? Şimdi bana kimselerle konuşmaya değmezmiş gibi geliyor... Bu çok derin bir duygu, öylece anlatamam Siyaha aşık bir kadın Sen yokken bu yıldızların başka bir diyarı olduğunu öyrendim. Bunu öyrenmeye seninde hakkın varken geceleri uyumayı seçtin. Beni hiçe saydığını saymıyorum bile Kırmayın !
1
