Mən öldüm deyə dəyİşmədi bu şəhər Günəş yenə isidir bu buz torpağı Səhər yenə gəlir, Yaşayan ömrünün pəncərəsinə Mən öldüm deyə gecədən ay da küsmədi Nə bu yollar nə də ağaclar düşünmədi.. Biri vardı deyə... Bir gülüş də azalmadı özgələrin üzündən Həyat da heç keçmədi doğrusundan, düzündən Mən öldüm deyə şəfəqli dəniz Yorğun sahillərə can atdı durdu Bu beləydi əslində belə də oldu Kim bilir kimlərin izi tükəndi Bu mənsiz şəhərin küçələrindən O nəfəs... Son nəfəs qopdu gecələrindən Mən öldüm deyə darıxma vallah Gözün çox sevincin xəyalındadı Tələsir əlinə sevdalı əllər Kim bilir... Sevgilim! Bəxtin kimin əlindədi, Ömrün kimin yanındadı Mən öldüm deyə ölməyəcək ki, gülüm Səni nə vaxtsa yenidən sevən ürəklər Günləri günlərə calayan ümüdlər diləklər Ölməyəcək ki... Sən dönüb dolanan əqrəbə baxma Zamansız oldu Divanə Dönməyəcək ki... DİVANƏ...
1
