Baxırsan, qabaqdan bir insan sürüsü gәlir üzәrinә. İtirsәn aralarında.
Gözә görünmәz olursan. Sәnә dәyәrәk keçirlәr. Fikir vermirlәr.
Onların dәydiyi hәr yerin ağrıyır, amma. İncidir yaraların sәni.
Onlara nә?
Yara sәnin vә ağrı da sәnin.
Düşsәn qaldıracaqlarmı, sanki?
Ağlasan silәcәklәrmi göz yaşlarını?
Tәk bir sözündәn anlayıb qucaqlarını açacaqlarmı sәnә?
Oh, yox.
Əlbәttә, yox.
İnsanlıqdan danışmalı idin? Elә bir şey yoxdur, dost.
O, sәnin xәyal dünyandan bir parçadır. Hansı ki bu dәqiqә çox insanın
xәyallarında yaşayır.
Onları hәyata tutunduran, inamlarının qaynağı. Bir sәbәb.
Doğrusu?
Düz olanı?
Yoxdur, görünür. Deyәsәn, heç olmayıb da.